MANIAC [Complete]

††††††

Утсанд минь дуудлага ирсэн ч яаж би хариу өгөх билээ... байн байн дуудаад л байх шиг байна тэрний хүчтэй үйлдэлүүдээс болж шилэн трикон минь юу ч үгүй урагдаж сорочкон цамцны минь товчнууд газраар нэг тарчихсан айснаасаа болоод хөл гар минь чичигнэж арай ядан хөл дээрээ тогтож байлаа нүднээс минь доглон нулимс урссан ч тэр өөрийн балмад үйлдэлээ зогсоосонгүй. Уул нь эрэгтэй хүн чинь эмэгтэй хүний нулимсанд бууж өгдөг биздээ харин тэр хүн биш яг л араатан шиг аашилж хэний ч хүрээгүй эмзэг газарт минь бузар гараа хүргэх нь биеийг минь жихүүцүүлж байгаа ч надад ямар ч тэнхэл үлдээгүй учир зүгээр нулимсаа баран зогсоно, тэр гараа юбкан дотуур минь хийн удалгүй дотоож руу минь шургуулан хэн ч хүрээгүй тэр газар луу минь хуруугаа хийхэд нь биеээр минь тог гүйх шиг болход тэр нүд рүү минь харан

БэкХён: анхны эр хүн чинь болох гэж байгаадаа баяртай байна гэж зэвүүн инээгээд

удалгүй хаалга балмах чимээнээр тэр хийж байгаа зүйлээ зогсоосон ч гараараа амыг минь дарсаар л байх ба Сэхүн хаалга хамаг хүчээрээ өшиглөн орж ирхэд тэр Сэхүн лүү харан

БэкХёэ: ийм орой энд юу хийж байгаан ???

Сэхүний байдалыг хараад нүд ирмэх зуур л БэкХёныг надаас салган гараа атган улаан нүүрэн дундуур нь цохиод авхад БэкХён түүн рүү уурлангүй харснаа

БэкХён: яаж байгаан

Сэхүн: новш минь чамайг ийм зүйл битгий хий гэж хэд хэлэх юм

БэкХён: миний юу хийх нь чамд хамаагүй. Одоо зайлаад өг би завгүй байна гэж хэлээд амаа арчаад

Сэхүн: завгүйээээ эр хүн юм бол эр хүн шиг бай гэж түүн рүү орилов.

Удалгүй БэкХён босж ирэн Сэхүнийг зөрүүлэн цохиод

БэкХён: яасан та 2 ямар нэгэн холбоотой юм уу? Гэж асуухад Сэхүн түүнийг заамдаад

Сэхүн: миний эмэгтэйгээс савраа тат... чам шиг амьтан түүнд хүрэх байтугай харах ч эрхгүй. Дараагийн удаа ийм зүйл болхын бол би чамайг өөрийн гараар алчихна шүү

Тэднийг харах ч сөхөө байсангүй арай ядан тогтож байсан хөл минь сулбайн газарт сөхрөн суугаад 2 гараараа цээжээ даран суух ч одоо ч гэсэн айдасаасаа салж чадахгүй дагжин чичирсээр л байлаа ... Сэхүн өмнө минь явган суугаад гадуур өмссөн бэлтгэлийнхээ цамцаа нөмрүүлэн духан дээр минь үнсээд

Сэхүн: одоо айх хэрэггүй алхаж чадах уу? Гэж хэлхэд нь би толгойгоо дохиход

Сэхүн ширээн дээр байсан миний юмнуудыг хаман цүнх рүү минь хийгээд бэлхүүсээр тэврэн тэр ангиас гархад БэкХёны орилох чимээ сонсогдох нь тэр ... дахиж тэр хүнийг хармааргүй байна

Нэг л мэдхэд тэдний гэрт ирчихсэн байх ба айдас минь одоо ч арилаагүйн баталгаа гар минь салгалсаар л ... Сэхүн гарт минь халуун цай атгуулан өөдөөс минь харан суун би цайнаас хэд хэд балгахад дотор уужран арай л дээрдэх шиг болход Сэхүн хажууд минь судалтай цамц тавин

Сэхүн: энийг солиод өмсчих

Угаалгын өрөө орон хувцасаа тайлан хархад бие минь нилэнхүйдээ улайчиж түүний өгсөн цамцыг өмсөөд эмний хайрцаг аван Сэхүний өрөөнд орон түүний шархыг цэвэрлэж байтал тэр гарыг минь барин нүд рүү минь харж байснаа ойртож эхлэхэд нь өөрийн эрхгүй зүрх хүчтэй цохилож бага зэрэг айх шиг... түүний уруул урууланд минь хүрхэд биеэр минь тог гүйх шиг мэдрэмж мэдрэгдэж ухаан санаа минь орж гаран юу л болвол болог гэсэн бодол төрхөд Сэхүн бодлыг минь уншсан юм шиг намайг хэвтүүлэн цамцыг минь сөхөн хүйсны доод хэсгээс шимэн үнсэх нь юу юунаас илүү таатай санагдаж, БэкХёны харгис хатуу базлан зовоож байсан биеэнд минь Сэхүн илүү энхрий ялдамаар хандах нь бүр ч тааламжтай... тэр цамцыг минь тайлан удалгүй нуруун доогуур гараа явуулсаар хөхөвчийг минь тайлан шидээд хөхний товчийг минь амандаа хийн зөөлхөн хазхад нь биеийг минь нэг л сонин мэдрэмж бүрхээд авах шиг болход нь өөрийн эрхгүй орны даавуунаас атган дуу алдчихлаа... гэхдээ энэ мэдрэмж надад таалагдаж байна тэр нуруугаар минь гараа доош гүйлгэсээр дотоожин дотор гараа хийн өгзөгнөөс минь базлан удалгүй доошлуусаар тайлхад би түүний өмнө эхээс төрсөн биеээрээ үлдэж, өрөөг арай ядан гэрэлтүүлж байсан сарны гэрэл ганцхан над дээр тусаа юу гэлтэй нүцгэн биеийг минь түүнд харуулах гэсэн шиг биеэн дээр минь сарны гэрэл тод тусах нь намайг илүү ичээж байлаа... тэр өөрийнхөө хувцасыг тайлан 2 хөлөн дунд минь орон гуяаар минь гараа гүйлгэн удалгүй өвдөгний дээхэн талаас шимэн үнсэж аажмаар дээшлүүлэн үнсэж зарим үед бага зэрэг хазлах нь юутай таатай түүний энэ үйлдэл бараг л намайг солиуруулж байлаа хамаг биеээр минь дур хүслийн оч тархаж бие минь, оюун ухаан минь хяналтаас минь аль хэдий гарчиж. Удалгүй тэр уруул дээр минь үнсэн чихэнд минь хайртай гэдэг үгийг хэлэн бага зэрэг өндийн халуун оргиж байсан хэсэг рүү минь хатуу зүйл шургуулах шиг болход нь хүйтэн бас өвдөлт мэдрэгдэн өөрийн эрхгүй орилон

Би: өвдөөд байна

Сэхүн: жоохон л тэсчих

Тэр илүү гүн оруулхад ямар нэгэн зүйлд тулах шиг болон өмнөхөөсөө арай хүчтэй өнөөх хатуу зүйлээ хийхэд нь дахиад л өвдөлт, тэр зөөлхөн нааш цааш хөдлөх бүрт өвтгөж байсан өвдөлтүүд бага багаар замхран харин ч битгий зогсоосой гэсэн бодол үе үе толгойд минь бууж байлаа... удалгүй түүний хөдөлгөөн улам эрчтэй бас хүчтэй болход би түүний эсрэг хариу үйлдэл үзүүлэн тэр өрөөнд зөвхөн бидний амьсгаахад чимээ сонсогдож байлаа, удалгүй биеээр минь халуун зүйл тархах шиг болход Сэхүн аахлилсаар цээжин дээр минь унаад өгөх нь тэр... түүний хөлөрсөн нуруугаар гараа явуулахад тэр өндийн хажууд минь хэвтээд өөрсдийгөө даавуугаар хучиж өргөн цээжиндээ наан чангаас чанга тэврэхэд нь

Би: чи намайг хямдхан охин гэж бодож байна уу?

Сэхүн хацарнаас минь барин өөр лүүгээ харуулан нүд рүү минь харан

Сэхүн: юу гэж дээ чи одоо миний хувьд хамгийн чухал хүн болсон яг ээж шиг минь

Хэтэрхий ядарснаасаа бас түүний хэлсэн үгэнд нь сэтгэл амран түүнд тэврүүлсээр нүдээ аниад л унтаад өгчихлөө...

Нарны дулаан илч биеийг минь ээн ус гоожих чимээнээр нүдээ нээн эргэн тойрноо гүйлгэн хархад Сэхүн харагдсангүй, нөмөрч байсан нимгэн даавуугаараа биеээ ороон өрөөнөөс гаран гал тогоонд орон хүйтэн ус залгилан зогсож байтал Сэхүн араас минь тэврэхэд түүний үснээс ус дуслан биеийг минь норгож байлаа... би эргэж харах Сэхүнийг тэврэн

Би: хичээлдээ явахгүй юм уу?

Сэхүн: би явлаа чи байж байгаарай.

Би: үгүйэ. Би гарч дурэмт хувцасаа янзлуулах хэрэгтэй бас гэрийхний санаа нь зовж байгаа байх.

Сэхүн хичээлдээ явж би тэр бага зэрэг цэвэрлэгээ хийн гэрээс гарах гэтэл би чинь хувцасгүй хүн гэдгээ санаж Минсок залгах гэсэн ч тэр аль хэдийнээ хичээлдээ явчихсан ганц найдвар аавын эхнэр... утсаа асаан түүнлүү залгахад тэр удаан дуудуулсангүй утсаа аван

Эгч: байна уу? Сүни

Би: байна

Эгч: юу болсийнбэ яагаад гэртээ ирж хоноогүй юмбэ?

Би: таньд хамаагүй -_- та надад өмсөх хувцас аваад хүрээд ирээч

Эгч: за тэгье тэгье

Тэр гайхалтай нь миний бодож байснаас хурдан ирчихлээ... түүнийг гэрт оруулан авчирсан хувцасыг нь өмсөөд гарах гэтэл

Эгч: манай Сүни найз залуутай болоо юу?

Би: миний хэрэгт битгий оролцоод бай

Түүнд хэтэрхий хатуу хандаад байгаагаа мэдэж байгаа ч тэрний ээж бид 2т учруулсан зовлонг бодхоор л дургүй хүрч тэр хүнийг үхээсэй гэж хүсэх юм.

Дүрэмт хувцас зардаг дэлгүүрт ирэн хувцасаа аваад замын хажуунаас такси барих гээд гараа өргөтөл тансаг такси баймааргүй машин зогсон цонхоо буулгахад өнөөх ангийн маань Ким Жундэ бас цаана нь ширүүн царайтай Крис билүү тэр сууж байлаа...

Жундэ: Сүни билүү?

Би: тиймээ

Жундэ: манай Крисийн төрсөн өдөр болох гээд бид үдэшлэг зохиож байгаа юм. тэгээд ангийханд таарсан ч чи өнөөдөр хичээлд ирээгүй болохоор өгч чадаагүй... гэсээр надад дугтуйтай зүйл өгөөд яваад өгчихлөө...

Дугтуйг нээн хархад Хун Сүни гэж гаргадхаар маш цэвэрхэнээс биччихсэн байх ба доор нь гараараа чамайг ирээсэй гэж хүсэж байна Крис гэсэн байлаа... энэ хүүхдийг би сайн танихгүй гэтэл яагаад? Бүгдэнгийх нь доор ингэж бичнэ гэж баймааргүй юмдаа

Хичээл тархад яг 1цагын зай үлдчихсэн байхад би сургууль дээр ирчихлээ... дээш дээвэр дээр гархад Кай яг л өнөөх байдлаараа наранд биеээ ээж байгаа муур шиг хана налчихсан сууж байх нь тэр. Би түүний хажууд очиж суугаад

Би: чи байнга л байж байх юм аа

Тэр нэг нүдээ нээн над руу хараад

Кай: өнөөдөр яагаад хичээлдээ ирээгүй юм. би чамайг шилжчихсэн юм байх гэж бодсон

Би: хннн шилжээд байхдаа яахав дээ... хэтэрхий сайхан зүйл болоод баярласанаасаа болоод ирж чадаагүй юм болсон уу?

Кай: болсоооон болсон

Сэхүн лүү дээвэр дээр байгаа тухайгаа мессэжээр хэлчихээд утсан дээрхи түүний зургийг харан инээмсэглэтэл

Кай: юу болоов? Царай чинь гэрэлтээд л байх юм гэхэд нь инээгээд

Би: Сэхүн ирж байна гэнэээ

Кай: ЮУ??

Би: яасан Сэхүн. Чиний найз удахгүй ирнэ гэнээ

Кай: энд үү?

Би: аанхан

Тэрний царай инээмсэглэл хормын дотор алга болон гарах хаалга руу яаран

Кай: дараа тааралдье гэсээр бараг гүйх нь холгүй яваад өглөө... ямар тахил нь буруу эрчихсэн юм болдоо зүгээр Сэхүн ирэх гэж байхад, ямар Крис эсүүл Жундэ ирэх гэж байгаа биш дээ

Би түүний урилгыг гаргаж ирэн эргүүлж тойруулж харан

Явах уу? Эсүл явахгүй байх уу? Сэхүнээс асуувал угаасаа битгий яв л гэх байхдаа...

Сэхүн: Сүни гэхэд нь би цочиод

Би: ээжээ

Сэхүн: юу вэ? Юунаасаа цочиод байгаан

Би: юу ч биш ээ гэж хэлээд гартаа барьж байсан зүйлээ ардаа нуугаад

Түүнийг хаалга руу эргэхэд нь бушуухан шиг цүнх рүүгээ тэр урилгыг хийчихлээ ... хараагүй нь аз юм харсан бол муудалцах хэрэг гарна биз...

Гадаа гэгээтэй бас нартай дулаахан өдөр байсан болохоор бид хамтдаа гадуу зугаалан бас хооллосоор цаг өнгөрсөнг анзаарсангүй нэг л мэдхэд харанхуй болчиж.

Сэхүн: манайд хоночихоо

Би: үгүйээ гэрийхний санаа зовж байгаа байхаа

Сэхүн: өөдгүй юм

Би: чи л харин давраад байна гэж хэлээд хацарнаас нь чимхэв.

Гэрэлгүй гудамжаар хамтдаа инээлдсээр гэрийн үүдэнд ойртход хэн нэгэн гэрийн гадаа зогсож байхыг харсан ч тоосонгүй хэтэрхий харанхуй байсан болохоор царай нь ч харагдахгүй байлаа... Харанхуйд царай нь харагдахгүй байсан хүн биднийг ирж байхыг харсан бололтой биднийг чиглэн ойртход нь л хэн болохыг нь мэдлээ ПАК ЧАНЁОЛ

ЧанЁол: Сүни

Би: чи-чи-чи энд юу хийж байгаан

—–MN4EVER—-