MANIAC [Complete]

††††††

Тэр надад ойртход архи бас тамхины үнэр ханхалж, би хамаг биеээ чангалан харин тэрний гар аль хэдийнээ цамцан дотуур минь тэнүүчлэн бэлхүүснээс минь барин буйдан дээр хэвтүүлэн хаа таарсан газраа шуналтай нь аргагүй үнсэж, гуя бэлхүүснээс минь хүчтэй базаж өвтгөхөд нь би биеээ чангалсан бас нүдээ анисан хэвээр л байлаа...

Би: чи ийм л юм хүсээ юу?

Гэхэд тэр хийж байсан үйлдэлээ болиод , над руу хараад

Сэхүн: уучлаарай ... гэсээр урдаа байсан хундагтай архинаас балгаад ширээн дээр түлхүүр тавиан

Сэхүн: энэ гэрийн түлхүүр, хаягыг нь утас руу чинь явчихна. Чиний хийх зүйл цэвэрлэгээ бас хоол. Янз бүрийн зүйл бодолгүй зүгээр хэлснийг минь хийхэд хангалттай. Гэсээр гараад явчихлаа ...

Түүнийг гарсны дараа арай ядан барьж байсан нулимс минь хувингаар цусгах мэт асгарана. Хэзээнээс чи ийм хүн болчихвоо У Сэхүн. Тэндээс гаран угаалгын өрөөнд орон өөрийгөө хархад үнэхээр аймшигтай харагдаж байлаа. Үс нь байдгаараа арзайчихсан ядаж байхад нүд хавдчихсан хүн айж нохой хуцмаар л харагдаж байлаа ... Үсээ бас хувцасаа янзлан тэндээс гаран шууд л таксинд суун гэртээ ирхэд Минсок гэрийн гадаа намайг хүлээж байх нь тэр ...
Би түүн рүү эгцэлж харж зүрхэлсэнгүй. Газар ширтэн

Би: чи энд юу хийж байгаан

Минсок: чамайг хүлээж байсийн. Над руу хардаа

Би: үгүйээ

Тэр миний мөрнөөс барин өөр лүүгээ харуулан

Минсок: хэн чамайг уйлуулсан

Би: охидуудын асуудал болохоор санаа зовох хэрэггүй

Минсок: ямар охин

Би: санаа зовох хэрэггүй ээ , би өөрөө аргалчихна. Зүгээр л гэртээ орцгооё

Тэр над руу санаа зовсон бас өрөвдсөн харцаар харсаар л байлаа ... Чамаас л болж би ийм болсон гэж хэлэх нь ч хаашаа юм.

Өрөөнд орж ирэн хувцасаа солиход аль хэдийнээ тэрний базсан гуя бэлхүүс бүгд бага зэрэг улайн цус шүүрчихсэн харагдлаа ...

Хэцүүхэн шөнийн дараах өглөө ... Шөнөжингөө хар дарж 2 тийш хөрвөөсөөр шөнийг өнгөрөөсөн болоод ч тэр үү нүдний догуур хөхөртөж царай минь цохийсон харагдана. Дүрэмт хувцасаа өмсөн толинд хархад гуяан дээр томоос том хөхөрчихсөн байлаа ...

Сургууль дээр ирэн дахиад л дээвэр дээрхи тэр хүн лүү яаравчлах нь тэр ...

Кай: овоо эрт ирж байх чинь гэхэд нь би хоолойгоо засаад

Би: чамаас болоогүй учраас хөөрөөд байх юм байхгүй шүү

Кай: мэдэж байгаа болохоор санаа зоволтгүй ...

Би: У Сэхүнийг хэзээнээс мэдэх вэ?

Кай: энэ сургуульд шилжиж ирхэд нь л

Би: өмнө нь таньдаггүй байсан юм байна тээ ... Тэр их өөр болчихжээ

Кай: чи хичээлдээ суухгүй юм уу? Гэхэд нь би утасныхаа цагыг хараад

Би: АШ дахиад л ... ямар ч байсан баяртай

Дахиад л хоцорчихлоо ... багшаас хичнээн гуйсан ч оруулсангүй аргагүй дээ байнга хоцордог тэгсэн хэрнээ цүнх нь байж л байдаг ямар ч хүн өөрийг нь үл тоосон гэж уурлах нь аргагүй л байх . би дүрэми хувцасныхаа халаасанд гараа хийн кордиороор нааш цааш алхаж байтал яг урдаас У Сэхүн гараад ирэх нь тэр ... хараагүй юм шиг эргэж харан алхах гэтэл

Сэхүн: Сүни

Эргэж харалгүй яг нэг байрандаа гацчихлаа ... тэрний наашаа ойртож байгаа нь сонсогдох тусам дахиад л айдас биеийг минь бүрхээд авах шиг. Тэр ойртож ирэн мөрөн дээр минь гараа тавин

Сэхүн: хичээлээ тасалчихсан бол гадаа сууцгаая гэсээр гарнаас минь барин гадаа гарч ирлээ ...

Гэхдээ тэрний гар их халуун юм багадаа ч гэсэн их халуун гартай байсан яг хэвээрээ байна. Удалгүй тэр надад халуун кофе авч ирэн бид хамтдаа сургуулийн гадаах сандал дээр сууцгааж Сэхүн надруу нүд салгалгүй харж байлаа ...

Сэхү: чи яагаад над руу харахгүй байгаан

Би: чамд гэж хэлхэд би хүн лүү эгцэлж харж чаддаггүй юм

Сэхүн: багадаа тийм байгаагүй биз дээ

Би: чи ч гэсэн багадаа ийм байгаагүй биздээ...

Тэр хэсэг чимээгүй сууж байснаа.

Сэхүн: өнөөдөр хичээлдээ суух хэрэггүй гэсээр намайг дахиад чирээд эхэллээ ...

Тэр намайг дагуулан сүпермаркет орон ойр зуурын юм цуглуулж байлаа. би Минсок руу цүнхийг минь аваад явчаарай гэж мессэж бичээд түүнээс

Би: дуртай хоолыг чинь хийж өгье

Сэхүн: ганцаараа л идэхгүй бол бүх хоол амттай ... Ганцаараа хоол идэхгүй дургүй байхнээ ...

__1: одооны хүүхдүүд ийм багаасаа хамт амьдраад л

__2: харин тх. Дүрэмт хувцастай юм байна 10 жилээ ч төгсөөгүй юм байна шдээ

__1: одооны хүүхдүүд ер нь их замбраагүй болчихсон явцгаая

Юу ч мэдэхгүй байж муусайн авгайчууд ... тэдний гэрт ирхэд их л замбраагүй харагдлаа энд тэндгүй пивоны лаазнууд бас хувцаснууд нь тарчихсан жинхэнэ бөмбөг дэлбэлчихсэн юм шиг харагдаж байв. Анх удаа л ийм замбраагүй газар орж ирж байгаа болохоор эрүү ам салах шахлаа

Би: чи гэртээ ядаж нэг удаа цэвэрлэгээ хийж үзсэн үү?

Сэхүн: цэвэрлэгч эгч ажлаасаа гарнаас хойш цэвэрлээгүй юм байна

Сэхүн шүршүүрт орхоор угаалгын өрөө орох хооронд нь би ажилдаа хамцуу шамлан орлоо ... үнэхээр замбраагүй юм зарим нэг нь өмхийрчихсөн тэрнийг шүршүүрээс гарч ирхэд нь би бүх хогнуудын уутанд хийн гэр нь арай л гайгүй харагдаж Сэхүн над руу харснаа

Сэхүн: би гарчаад ирье

Би толгой дохин тэрнийг гартал зүгээр зогсон тэрнийг ажиглалаа ... тэр гарахдаа над руу нэг том харчаад гараад явах нь тэр ... одоо л эрх чөлөөтэй болсон юм шиг дэвхцэн хөгжим асаан хөөрсөн сэтгэлээрээ гэрийг нь цэвэрлэн хоол хийн хувцануудийг угаачихлаа ... гадаа бүрэнхий болох гэж байхад тэрнээс сураг алга, би хийх юмаа олж ядан тэрний өрөөний тавиур дээр байсан зургануудыг үзэн дараа нь орны хажуу талын жаазтай зургыг аван хархад Сэхүн ээжтэйгээ бас аавтайгаа байх бөгөөд бүгд аз жаргалтай Сэхүн ч чин сэтгэлээсээ инээмсэглэчихсэн байхыг хараад өөрийн эрхгүй инээмсэглэн зургыг буцаан тавих гэтэл жаазны арын таг салж унан давхар араас нь зураг уначихлаа би зургыг аваад харад Сэхүн бид 2н зураг байх нь тэр ... 12 юм уу 13 байсан байх Сэхүн байдгаараа инээчихсэн би харин ярвайчихсан зогсож байлаа энэ зургийг хархад л тэр үе санаанд орох шиг би зургаа авхуулахгүй гэж хичнээн зөрүүдэлсэн ч Сэхүн авхуулна гэсээр байгаад авхуулж билээ яг л зүүд шиг бүдэг бадаг санагдаж байгаа ч ерөнхий үйл явдалыг санаж байгаа юм. Удалгүй хаалга дугарч би ч зургыг байсан байранд нь тавиад гал тогоо орон будаа аягалан хоолны ширээгээ заслаа тэр ганцаараа хоол идэх дургүй болохоор би хамт хооллохоор сууцгаасан бид хоорондоо үг сольсонгүй ширээнд нам гүм зөвхөн аяга халбаганы чимээ л дуулдаж байлаа ... би түүний будаан дээр хачир тавьж өгхөд тэр над руу харан

Сэхүн: намайг одоо ч гэсэн үзэн ядаж байна уу?

Би: үгүй ээ. Тийм зүйл болоогүй гэж бодье зүгээр би багын найздаа туслаж байгаа тийм учраас бүгдийг мартье

Тэр юу ч хэлсэнгүй. Надаас тусламж гуйхыг хүссэн ч яаж гуйхаа мэдэхгүй л тийм зүйл хийсэн байж таараа... гал тогоог цэвэрлэн түүнд явах гэж байгаагаа хэлэн тэдний гэрээс гаран шууд л таксинд суун гэрийнхээ гадаа ирхэд дахиад Минсок зогсож байлаа ... Тэр над руу нухацтай харан

Минсок: чи надад хэлэх ямар нэгэн юм байхгүй юмуу?

Би: ямар тайлбар

Минсок: чи их сонин байна хичээлдээ ч суухгүй.

Би: яаралтай ажил гараад

Минсок: ямар

Би: хөөөё Ким Минсок би чамд бүх юмаа нэгд нэгэнгүй тайлбарлах ёстой хэрэг үү?

Уучлаарай Минсок. Ингэхээс өөр арга алга чи ч гэсэн миний оронд байсан бол ингэх л байсан байх.

∞ ∞ ∞

Би: яаааа У Сэхүн хоол болоогүй байхад яагаад гар хүрээд байгаан ??????

Сэхүн: би өлсөөд байна шдээ

Би: хуцаад бай хэдхэн минут тэвчиж болохгүй байна

Сэхүн:

∞ ∞ ∞

Би: хөөе би энийг чинь өчигдөрхөн угаасан шдээ

Сэхүн: гэхдээ л заваан болчихсон байгааз дээ. Үнэрлээд үздээ

Би: чи яахлээрээ үнэрлэх ёстой ийн ёооооё чи өөрөө угаагаад үздээ

Сэхүн: чи ямар гараараа угааж байгаанмуу гэхэд нь хэлэх үгээ бодож байгаад

Би: гэхдээ л би дэлгэж хатаагчин дээр тавьж байгаа

Сэхүн: за тиймээ тийн...

∞∞∞

Гал тогоонд хоол бэлдэн зогсож байтал Сэхүн бэлхүүсээр минь гараа явуулсаар тэврээд авлаа би хийж байсан юмаа зогсоон

Би: яасан?

Сэхүн: Хун Сүни

Би: ммм

Сэхүн: би чамд хайртай

Би:

Сэхүн: би яаж мэдрүүлхээ мэдэхгүй ч бас арга эвээ олохгүй юм ... гэж хэлэн хүзүүн дээр минь үнсчихээд буйдан дээр суун сувагаа сольж эхэллээ. Би ч хийж байсан зүйлээ үргэжлүүллээ

Эхлэл нь онцгүй байсан ч би өдөр ирэх тусам тэрнээс өнөөх бяцхан хүүгийн төрхийг олж харсаар байгаа ... нэг ч зүйл өөрчлөөгдөөгүй зүгээр тэр өөрийгөө өнгөлөн далдалж байсан байх. Түүнд хоолыг бэлдэж өгөөд хамтдаа хоолчихоод хамтдаа манайх руу алхаж ойр зүйлийн зүйл хуучилсаар хашааны гадаа ирэн хаалга нээгдэн би орох гэтэл Сэхүн гарнаас минь хүчтэй угзран өөр лүүгээ харуулан уруул дээр минь үнсчихлээ ... гэхдээ тэрний үнсэлт өмнөхөөсөө зөөлөн бас илүү амттай байлаа ...

Сэхүн: маргааш уулзий баяртай гэсээр яваад өгхөд нь би инээмсэглэн түүний араас харсаар зогстол

Минсок: энэ байсан юм уу?

Би: юу?

Минсок: чи гэнэт л өөрчлөгдөөд байсан У Сэхүн байсан юм уу?

Би: тиймээ, би тэрэнд сайн магадгүй хайртай байх

Минсок: *инээмсэглэх* чи анхнаасаа л тэрэнд сайн байсан болждээ, гэхдээ тэр чамайг уйлуулах юм бол би өршөөхгүй хэний хүү байх нь надад хамаагүй

Тэр энэ үгийг хэлэхдээ их шийдэмгий харагдлаа. Минсок энэ төрхөө тэр болгон харуулаад байдааггүй хүн үнэхээр шийдчихсэн байна.

Сургууль дээр ирхэд ангид хэн ч байсангүй Минсок ч байсангүй, автомат машинаас 2 ширхэг кофе аваад дээвэр дээр гархад Кай суудаг газраа нүдээ аничихсан сууж байлаа. би тэрний хажууд чимээгүй очин зөөлхөн тэрнийг налхад тэр нүдээ нээн

Кай: өнөөдөр ирэхгүй гэсэн яасан

Би: ийм л юм болчлоо, кофе уух уу?

Кай: татгалзах юу байна

Түүнтэй ойр зуурын зүйлс ярилцсаар би хичээлдээ суухаар доош буулаа ... өдөржингөө уйтгартай хичээл оройны давтлага зэргээ тарчихаад ангид сууж байхад Сэүн залгалаа

Сэхүн: хаана байгаа

Би: ангид

Сэүн: би одоо очлоо хүлээж байх уу?

Би: за

Сэхүнийг хүлээнгээ хамтдаа авхуулсан зургаа эхнээс үзэн суухад гэнэт хэн нэгэн хаалга татан орж ирхэд нь Сэхүнийг гэж бодсон биш байлаа

Би: чи энд яах гэж? Гэж хэлхэд тэр зэвүүн инээн

БэкХён: би чиний сонирхолыг татахгүй байна гэлүү

Би: тэгээд юу гэж ?? Түүнээс асуунгаа хойшоо ухрахад

Тэр над руу нэг л сонин харцаар харан над руу ойртход нь ухарсаар хананд тулчихлаа ...

БэкХён: явах зам чинь дуусчихсан бололтой

Би: чамтай зууралдах зав алга гэж нилээн уурлангүй өнгөөр хэлэн хажуугаар зөрөх гэсэн ч тэр намайг бариж аван хананд шахан

БэкХён: хэн ч надтай ингэж хандах эрхгүй ялангуяа чам шиг пусанаас ирсэн охин ... би хүссэн болгоноо авч байж л салдаг хүн гэсээр цамцны захаас барин хүчтэй татхад сорочкон цамцны минь товчнууд энд тэнгүй үсэрч хэн ч хөхөвчийг минь харж болхоор байлаа ... би гараараа цээжээ даран

Би: БэкХёнаа гуйж байна

тэр юу ч хэлэлгүй амыг минь даран энд тэндгүй, хаа таарсан газраа үнсэж гуянаас минь барин удалгүй шилэн триконыг минь урчихлаа ... нүднээс минь өөрийн эрхгүй нулимс урсан хичнээн орилсон ч хэн ч намайг сонсхооргүй хичнээн эсэргүүцсэн ч би тэрнийг дийлсэнгүй ... айж байна ингээд л хэн нэгний зугаа болох гэж байгаа гэж үү?

—–MN4EVER—-