MANIAC [Complete]

††††††

Өвөө: Ча Сүни *орилох*

Би: яасан бэ?

Өвөө: хотоос У гишүүны хүү ирж байгаа гэсэн чи очоод аваад ирээч

Би: за

Зуны амралтаараа өвөө эмээдээ ирж тусладаг, бас далимаар нь агаар салхинд толгойгоо сэргээгээд их л ашигтай байдаг юм. харин энэ зун амьдрал минь эрс өөрчлөгдсөн юм... би хэн нэгнийг хайрлах болсон харин тэр...?

***

Сэүн: чамайг хэн гэдэг юм

Би: Сүни

Сэүн: *гайхах* овог чинь

Би: Ча Сүни

Сэүн: *инээх* миний хайртай эмэгтэйн нэртэй адилхан юм овог чинь даанч өөр юм

Би: аан

***

Би түүнтэй ингэж л таарсанч зуныг хамтдаа өнгөрүүлсэн юм гэхдээ би түүнд өдөр болгон татагдах боловч түүний зүрх сэтгэл аль хэдийнээ өөр нэгнийх болчихсон байсан... яагаад би Хун Сүни байж болоогүй юм бэ? Түүний зүрх сэтгэлийг татсан Хун Сүнигийн оронд нэг удаа ч гэсэн амьдрах юмсан У Сэүн би чамд үхтлээ дурлачихсанг чи харахгүй байна гэж үү?

Хүн жинхэнэ хайраа олтолоо хэд хэдэн удаа шохоорходог гэсэн У Сэүн миний хувьд зүгээр л шохоорхол төдий байсан ч би сэтгэлийн хөөрлөөрөө түүний сурдаг сургуульд нь хүртэл шилжиж очсон ч бүх зүйл 360 градус эргэчихсэн...

***

Багш: за өнөөдөр чинь ямар их Сүни шилжиж ирж байнаа

Би: айн

Багш: чиний өмнөхөн Хун Сүни гэдэг охин шилжиж ирсэн

Би: аан тиймүү Хун Сүни аль ангид орсийн?

Багш: тэр танай нөгөө анги

Би: аан

Багш: за тэгхээр маргаашнаас хичээлдээ сууж болно

Би: ойлголоо баярлалаа... *бөхийх*

Би багш нарын өрөөнөөс гаран сургуулийн кордиороор хэн нэгэн чанга чанга орилон ярьж байхыг чихэнд дуулдах нь тэр...

Охин: чи намайг яаж чаджийнаа

Хөвгүүн: *зэвүүн инээх* зүгээр салцгаая чи анхнаасаа надтай өөр зориолгоор нийлээ биздээ...

Охин: ЯА Ким Сок Жин *орилох*

Хөвгүүн: чимээгүй бай хүмүүс харах нь байна

тэд яг гарах хаалга руу явдаг кордиорт зогсож байсан болохоор би тэднийг чиглэн алхаж байтал өнөөх хөвгүүн намайг харснаа над руу даллан

Хөвгүүн: *над руу алхах* өө хайраа болчихсон уу

Би: айн хайраа

Хөвгүүн: *ирмэх*

Би: *гайхах*

Тэр миний гарнаас хөтлөн өнөөх охин луугаа харан

Хөвгүүн: сайн хар Пак Мина чи энэ охины хаана нь ч хүрэгүй. Би зүгээр л чамаар тоглож байсан юм

Тэр над руу харснаа өөр рүүгээ татаж бэлхүүсээр минь тэврээд хүзүүн дээр минь үнсэж орхилоо... хамаг биеээр тог гүйх шиг мэдрэмж хүзүүнээс минь эхлэн бүхэл биеийг минь бүрхээд авах шиг болж түүнд чирэгдэн сургуулийн хашааны гадаа гарч ирхэд л ухаан орох шиг боллоо

Би: *орилох* хөөё муу мал минь одоо тэр охин чинь намайг дээрлэхээд эхлүүл яах юм

Хөвгүүн: би чамайг хамгаалах учраас санаа зоволтгүй

Би: хнннн муу гаж донтон

Хөвгүүн: нэртэй хүнийг нэрээр нь дууд... мартснаас Ким Сок Жин *гараа сунгах*

Би: Ча Сүни

Хөвгүүн: Жин гэж дуудаж болно

Би: асуусынмуу?

Тэр намайг сургуулийн хашаанд шахан

Би: *сандрах* х-ө-ө-ө-ё чи юугаа хийгээд байгаан

Жин: *инээмсэглэх* чи их сайхан үнэртэй юм Ча Сүни

Би: т-э-г-э-э-д??

Тэр халааснаас минь гар утсыг минь

Жин: *утас оролдох*

Би: өг хөөё

Жин: болчлоо... орой залганаа баяртай

Муу гаж донтон, дураараа амьтан...

††††††

Тэр өдрөөс хойш Ким Сок Жин гэх дураараа бас үл бүтэх амьтантай холбогдчихсон. Тэрний түрэмгий бас шийдэмгийн зангаас болоод түүнд татагдаж энэ сургуульд орж ирсэн гол зорилгоо мартчихсан юм...

*утсаар ярих*

Би: яа Ким Сок Жин чи бүхэл бүтэн өдөржингөө хичээлдээ суусангүй шдээ

Жин: *ханиалгах*

Би: хөөөё бие чинь муу байгаа юм уу?

Жин: аанхан орноосоо ч босох тэнхэл алга

Би: тэгээд хэлэхгүй яасан юм

Жин: одоо овоо халуун буураад чам руу залгаж байна

Би: ммм зутан идсэн үү

Жин: ээж аав америк явсаныг мэдсээр байж

Би: *бантах* би тэгүүл очхоос

Тэдний гэрийн ойролцоох сүпермаркетаас хүнс цуглуулан, тэднийд орхоос бага зэрэг санаа зовж байлаа... бараг 5сар Жинтэй хамт байсан хэрнээ тэрний гэрт орж үзээгүй бас бид албан ёсоор үерхээд 4 сар л болж байхад гэрт нь орох тиймхэн санагдаж байсан ч зориг гарган хонхыг нь дарж орхилоо...

Жин: ямар их уддын

Би: *духан дээр нь гараа тавих* халуунтай байна

Жин: одоо арай л дээрдэж байна

Авсан юмаа цэгцлэн, будааны агшаамал хийн түүний өрөөнд орход Жин аль хэдийнээ дуг нойрондоо дугжрах боловч түүний амьсгал нэг л зовлонтой гараад байх шиг... би түүнийг сээрэн

Би: энийг идчих...

Жинд эм уулган босох гэтэл тэр гарнаас минь барин

Жин: намайг сэртэл битгий яваарай гуйж байна

Би: *толгой дохих* одоо сайхан унтаад ав

Жин: за

Түүнийг сэрхийг хүлээх зуураа бага зэрэг цэвэрлэгээ хийн оройн хоол ч бэлдээд амжлаа... хааяадаа өрөөнд орж халууныг үзэх бүрт түүний халуун буурч байх нь баярлууштай...

Би: сэрчихсэн ??

Жин: зүгээр болчиж

Би: хоол хагаадхье

Жин: би гялс шүршүүрт ороодхье хөлс үнэртээд байна

Түүнтэй 2лаахнаа бас хамт хооллох бага зэрэг ичмээр санагдаж байгаа ч би түүнд сайн гэдэгтэй итгэлтэй байгаа... анх түүнийг буруугаар л ойлгодог байлаа харин түүнтэй өдөр хоногийг хамт өнгөрүүлэх тусам тэр харагдаж байгаагаасаа шал өөр хүүхэд байсан юм...

Хооллож дуусаад аяга тавагаа угааж байтал Жинийг гар бэлхүүсээр минь тэврэн удалгүй үсийг минь үнэрлэн

Жин: хоноод явж болохгүй юм уу?

Түүнийг ингэж хэлхэд маш олон зүйл толгойд эргэлдэж байлаа... хоновол юу болох нь тодорхой гэхдээ бид хамтдаа удаан байсан ийм зүйл хэзээ нэгэн өдөр болох л байсан тэр хүсэж байхад нь би тэрэнд татгалзвал магадгүй тэр надаас холдох магадлалтай...

Би: тэгье.

Би эргэж харан түүнийг гэдсээр нь тэврэн энгэрт нь толгойгоо тавиад

Би: чамаас саван үнэртэж байна

Жин: *инээх* сая шүршүүрт орсон юм чинь үнэртэлгүй яахав

Би: би чиний үнэрт дуртай

Жин: би ч гэсэн чиний үнэрт дуртай

Жин 2 гараа зөрүүлэн намайг тэврэн удалгүй дээш өргөн гал тогооны тэкен дээр намайг суулган өөрөө 2хөлөн дунд минь орон яг нүд рүү минь харан бага багаар ойртон түүний уруул уруулан дээр минь хүрхэд нь би түүнийг хөлөөрөө ороон хүзүүгээр нь тэврэхэд тэр намайг бараг идэх шахам хэлийг минь хөхөж амьсгал авхад хүртэл хэцүү болж байсан ч надад таалагдаж байлаа түүний гар аль хэдийнээ цамцан дотуур минь тэнүүлчлэн хөхөвчний минь түгжээг мултлан удалгүй цамцны минь товчийг нэг нэгээр нь тайлж байснаа намайг 2 гар дээрээ өргөн өрөөнийхөө зүг алхах нь тэр... би түүний хүзүүгээр тэврэн түүн лүү хархад тэр над руу инээмсэглэн орон дээрээ тавин духан дээр минь үнсээд

Жин: айх хэрэггүйдээ... *инээмсэглэх*

Түүнийг тэгж хэлхэд айж байсан айдас минь аль хэдийнээ алга болчих шиг... бид хоёул нүцгэрэн, Жин дээрээс минь харан гараас минь салаавчлан атган удалгүй өгзгөн доогуур минь гараа явуулан бага зэрэг өндийлгөн өөрийнхөө өнөөхийг бага зэрэг оруулхад л аймшигтай өвдөж хамаг бие минь салах шиг боллоо... аргагүй биздээ хүний бие рүү ямар нэгэн гадны зүйл орж байгаа шүү дээ... ийм их өвдөлт мэдэрдэг байж хүмүүс энэ зүйлд дурлаад байдагыг ойлгох юм алга... тэр туршлага болохоор намайг аль болох өвтгөхгүй байх гэж хичээж байх шиг өнөөхөө бага багаар оруулж байсан ч нэг зүйлд тулаад байгаа нь надад мэдрэгдэж байлаа юу болох нь тодорхой...

Би: би бэлэн

Жин уруулан дээр минь үнсэн хүчтэй нь аргагүй хөдлөхөд үгээр хэлэмгүй тийм их өвдөлт мэдрэгдэж тэвчээр минь алдагдан бараг орилчихлоо... одоо бол бид хамгийн хэцүү үеээ туулчихсан юм шиг л санагдаж байна түүний бие хөлөрч нэгэн жигд хөдөлж удалгүй хөдөлгөөн нь хурдсахад одоо л бие минь тэрний өнөөхд дасаж байгаа бололтой өвдөлт нь бага багаар багасаж түүний өдөөс хөдлөж эхлэх нь тэр... дотор минь орсон зүйлийн хөдөлгөөн надад мэдрэгдэж яг хэвлий хэсэгт гайхалтай зүйл болоод байгаа нь надад таалагдаж байна... удалгүй оргил үе нь ирсэн бололтой Жин дуу алдан бие нь сулран цээжин дээр минь унахад дотор минь ямар нэгэн халуун зүйл дүүрээд ирэх шиг... би түүний үсээр оролдон

Би: бие чинь зүгээр болчихсон уу?

Жин: аанхан ойрын хэдэн жилдээ өвдхөөргүй болчихлоо

Би: муу донтой амьтан

Би түүний цээжийг дэрлэн гараа давуулан тэврэхэд Жинийн гараа нуруугаар минь гүйлгэн ирвэгнүүлж байлаа...

***

Энэ үед өөр газар...

Хөгжимийн чанга дуу согтуу залуус орилож хашгичиж байхад нэгэн ВИП өрөөнд эрэгтэй эмэгтэй ширээ дүүрэн архи бас даруулганууд өрөөстэй харагдах боловч эмэгтэй дээш харан хэвтчихсэн нүднээс нь нулимс урсаж байх нь тэр...

__: чи яагаад уйлаад байгаан

Мина: зүгээр л... тэр 2г жаргалтай байхыг хараад уур минь хүрч байгаа ч би юу хийж чадна гэж? Зүгээр л уйлхаас өөр юу ч хийж чадахгүй бас атаархахаас өөр юу ч хийж чадахгүй

Залуу түүнийг татан энгэртээ тэврээд

__: би чамд хайртай Пак Мина. Тийм арчаагүй амьтнаас болж битгий зовж шанал

Мина: чи юу хийж чадна гэж? Хийж чадах зүйл чамд байхгүй зүгээр л миний уйлхыг харж суухаас өөр хийж чадах зүйл байхгүй

__: би чиний төлөө бүгдийг хийнэ харж л байгаарай... учир нь би чамд өөрөөсөө ч илүү хайртай Пак Мина...

***

Тэр өдөр миний хар өдөр эсүүл зүгээр л болох юм болдогоороо болсон байх бараг 7 хоног Жин хичээлдээ ирсэнгүй бас утсаа ч авсангүй... хичээл амрах дөхөөд байхад тэрнээс сураг ч байхгүй алга болчихсон

Юу гэж тайлбарлахаа ч мэдэхгүй юм би хаягдсан гэж үү? Ким Сок Жин чи арай.......????

Орой болтол сургууль дээр дэмий суусаар байтал хүүхдүүдийн хөл татарч сургууль тэр чигтээ чимэ аниргүйд дарагдан кордиорт зөвхөн миний алхах гишгэх л сонсогдож байлаа... гэтэл эрэгтэй эмэгтэй хүний чанга ярих сонсогдож эхлэх нь тийм ч ойрхон байгаагүй учраас сайн сонсогдохгүй байсан болохоор муу зандаа татагдан тэр зүг рүү болгоомжлон алхан хаалгагыг бага зэрэг нээн завсраар нь хархад нүдэндээ ч итгэсэнгүй Жинтэй таархаас өмнө ухаангүй дурласан гэж бодож байсан тэр хүн... тэгтлээ их таарах юмсан гэж хүсэж байсан хүнтэйгээ ийм байдалтай таарах гэж...? арагшаа 1алхам 2 алхамаар ухарч байтал гэтэн утас минь дугарахад сандран утсаа гаргаж ирэн дууг нь хаасан ч гар хөл минь салгалан удалгүй

Сэүн: тэнд хэн байна *чанга хэлэх*

Түүний хоолойг сонсох төдий л улам сандарч зүрх савлах боловч би тэр байрнаасаа хөдөлж чадалгүй зогсож байтал хэн нэгэн амыг минь даран булан эргэн

хэн нэгэн түүний амыг даран чирсээр булан эргэн намайг хананд шахан над руу харснаа

__: баригдмааргүй байвал амаа хамхи

Тэр ямар нэгэн юм сонсож байснаа

__: болгоомжтой явж бай эсвэл зугтаж сур

Би: баярлалаа

__: үнэхээр баярласан гэж үү?

Би: *толгой дохих*

__: тэгүүл төлбөрөө авмаар байна

Би: хүссэн болгоныг чинь өгье

__: чи итгэлтэй байна уу?

Би: аанхан

__: би бол муу залуу *инээх* чи буруу хүнтэйгээ орооцолдлоодоо

Тэр над руу ойртон өвдөгөөрөө хана тулан багаг багаар ойртход нь би нүдээ анихад

__: ийм байж хүссэн болгоныг чинь өгье гэсэн үү? Дараа уулзатлаа баяртай... гэсээр цааш харан яваад өгөх нь тэр...

Түүнийг явсаны дараа ухаан орон утсаа гараж ирэн хархад Жинээс хэд хэдэн дуудлаг бас нэг Мессэж ирчихсэн байлаа... Мессэжийг хараад золтой л ухаан алдчихсангүй хэн нэгэн араас минь сүхээр цохиод авах шиг боллоо тэр нь бүр Жин гэж бодхоор л...

—–MN4EVER—-