MANIAC [Complete]

††††††

Зуны дунд сар... солонгост байх өдрүүд минь багассаар л солонгост үлдэх шалтаан алга орон дээрээ хэвтэн сэтгүүл эргүүлэн сууна

Ээж: СҮНИ

Би: яасан

Ээж: Сүжи ирчихлээ

Би ч баярлан унах шахам шатаар доош буун Сүжиг тэврэн

Би: явхаас минь өмнө уулзахгүй нь гэж бодлоо өөдгүй охин

Сүжи: хөөё хөөё би тэр холоос чамтай уулзах гэж зугтааж ирж байхад

Сүжи маань зуны амралтаараа эмээ өвөө дээрээ очиж тусладаг бид төгсөлтийн үдэшлэгээс хойш тухтай ч уулзаж чадаагүй юм... Сүжи байхгүй болохоор гэрээс гарах ч сонирхол хөдлөхгүй байсан юм

Сүжи: чи тэгээд бүүр явхаар шийдчихсэн үү?

Би: аанхан энд угаасаа байх ч хүсэл алга

Сүжи: Жинд хэлсэн үү

Би: аанхан

Сүжи: үлдээч гэж гуйхгүй байна уу?

Би: Жин бид 2н дунд болох ёстой зүйлүүд болоод өнгөрчихсөн бид одоо зүгээр л сайн найзууд

Сүжи: -_- амар хүмүүс юм аа та 2

Би: хаха

Сүжи: нээрэн маргааш орой Шюга үдэшлэг зохиож байгаа гэсэн хамт явах уу?

Би: харинэээ

Ээж гал тогооноос орилох шахам

Ээж: СҮЖИ НААДХАА АВААД ЯВАА гэсээр өрөөнд орж ирэн бид 2 өмнө жимсний шүүс тавин

Ээж: наадах чинь дэлгүүр гархаас өөрөөр гэрээс гарахгүй байгаа юм нөхөр бид 2 бүр аргаа бараад сууж байнаа наадхаа үсдээд ч хамаагүй аваад яв

Би: -____- би та нарт гай болохгүй л гэртээ сууж байна шдээ

Ээж: хнн

Сүжи: за за би маргааш орой чам дээр ирье... явж найз залуутайгаа уулзахгүй бол үхлээ

Би: би ч гэсэн Жинтэй уулзах ёстой

Сүжи: хооооо нэрээ юу?

Би: тиймээ *шүүснээс балгах*

Сүжи: за тэгээд гэртээ ирж хоноорой *нуруу руу цохих*

Би: новш минь юугаа бодоод байгаа юм зүгээр НАЙЗУУД

Сүжи: за тиймээ тийм би явлаа

Би: хурдан арилж үз

Сүжи: -_- баяртай

Би: баяртай

Өрөөндөө орон биед эвтэйхэн нимгэн даашинз өмсөн нүүрээ хөнгөхөн будаад Жин лүү мессэж бичин гутлаа өмсөж байтал

Ээж: миний охин орой ирж хонох юм уу?

Би: -_- хоножил тараа шдээ юугаа яриад байгаан

Ээж: харин Сүжи чамайг ирэхгүй энэ тэр гэхээр нь ирэхгүй юм байх гэж бодсын

Би: ямар ч байсан ирж хононо

Ээж: за

Гэрээс гархад гэрийн гадаах шуудангийн хайрцганд захидал ирчихсэн байв... одоо үед бас захиа бичдэг хүн байдаг л юм байна гэж бодон шуудангийн хайцагнаас захиаг гаргаж ирэн хархал Ча Сүнид гэж гаргагдхаар биччихсэн байлаа...

Захиаг цүнхэндээ хийн жинтэй уулзхаар болзсон газраа ирхэд Жин аль хэдийнээ ирчиж

Би: удаан хүлээсэн үү?

Жин: үгүйээ саяхан ирлээ Юу захиалах уу?

Би: мэдэж байж

Жин: зөөгчөө энд нэг Латте өгөөч... за тэгээд явах гэлл байна уу?

Би: аанхан чи яаж байна

Жин: яахав амьдраад л байна ээж аав дээр очиж байж байгаад өчигдөр ирсэн маргаашнаас л сургууль дээрээ очхоос

Би: солонгост хорогдоод байх юм алгаа

Жин: чи нээрэн тэрний араас явсан уу?

Би: *толгой сэгсрэх*

Жин: зөрүүд гэдэг нь одоо ч гэсэн хайртай байж

Би: анхны хайр бүтдэггүй юм

Жин: би чиний анхны хайр байсан биздээ хөөе

Би: өө тийшдээ мартчиж *инээх*

Жин: чи нээрэн...  харамсахгүй юу

Би: би залуугаараа байна харамсахаар зүйл хийхгүй бол хөгширөхөөрөө ярих юмгүй хэцүүднэ шдээ

Жин: хаха тийм бологээ

Жинтэй өдөржингөө хууч хөөрсөөр гэртээ орж ирэн цүнхээ нээн өнөөх дугтуйг нээхэд Тэхён Бэкхён 2н зураг байв зурагны ард талд ахтайгаа хамт их сайхан байгаа Америкт ирэхдээ хэлээрэй уулзана шүү Тэхёноос гэж гаргадхаар бичсэн байв жаргалтай сайхан байгаа бол ямайдаа...

Нэг л танил тавилагнууд тиймээ энэ Жонгүкийх байна шүү дээ... буйдан дээр Жонгүк суучихсан зурагтны суваг солин сууж байснаа над руу эргэж харан

Жонгүк: юугаа хийгээд байгаан бэ? Нааш ир гэж хэлхэд нь би түүний ардаас нь хүзүүгээр нь тэврэхэд хацар дээр минь үнсэн буйдан давуулан буйдан дээр суулгаад өөрөө хөлийг минь дэрлэн

Жонгүк: ингэж хэвтэхийг ямар их хүссэн гээч *нүдээ аних*

Би түүний үсийг нь илхэд Жонгүк гүнзгий санаа алдаад удалгүй нэгэн жигд амьсгалаж эхлэх нь тэр... зүүд гэдгийг нь мэдэж байгаа ч сэрмээргүй байна

Тэрнээс салсанаас хойш нэг ч удаа зүүдлээгүй юмсан түүнийг явуулаад аль хэдийнээ 2 сар 20хоног өнгөрчиж, өрөөнд аль хэдийнээ гэрэл тусаж үд болсонг сануулж байлаа цаг хархад 11 цаг үнэхээр удаан унтчихсан байна

Өдөржингөө хийх юмаа олж ядсаар арай ч муу үдэшлэгний цаг дөхөж би хувцасныхаа шүүгээг ухаж хамгийн бариун яагаан өнгийн даашинзаа өмсөн үсээ задгайлан уруулаа яагаан будагаар будан гартаа хар өнгийн цүнх хар өнгийн өндөр өсгийт өмсөн гэрээс гархад Сүжи машинтайгаа ирчихсэн байх нь тэр

Сүжи: ёоооё охин минь чи ч мултарчихсан секси харагдаж байна

Би: битгий балайраад бай гэр лүү гээ орлоо шүү

Сүжи: тоглож байхад чинь хурдан суу

Бид явсаар хотоос нилээн зайтай нэгэн зуслангийн модон байшингийн гадаа ирхэд үнэтэй спорт машинууд янз янзаараа хөглөрч машинаас зүс таних залуус бууцгаан байшин луу орцгоож байлаа

Би: чи үнэхээр энд гэдэгт итгэлтэй байна

Сүжи: дандаа Шюгагын найз нар ирсэн санаа зовотгүй

Би дотор ороод үнэхээр биеээ барьлаа таних хүн их цөөхөн, өмнө харж байсан ч огт ярилцаж үзээгүй хүмүүс энэ байшингаар дүүрэн байв би Сүжиг даган хэсэг явж байгаад 2 давхарын тагтанд дээр зогсон гартаа барьсан пивоноосоо бага багаар шимэн тэнгэр харж байтал баахан согтуу юмнууд ноцолдож байгаад 2 давхараас нэг нь яг унах гэж байгаад миний гарнаас татан бид хамтдаа усан сан луу уначихлаа -_- доор усан сан байгаагүй бол юу болох байсанг бурхан л мэдэж байгаа байх... усанд сэлж чаддагүй болхоор доошоогоо л яваад байлаа намайг энд унасанг хэн ч анзаараагүй байх амьсгал давчдан нүд анилдсаар гэтэл хэн нэгэн бэлхүүсээр минь уруулан дээр минь уруулаа хүргэхэд би түүний хувцаснаас атган нүдээ анилаа удалгүй тэр хүн бэлхүүсээр минь тэвэрсэн хэвээр дээш сэлэн би толгойгоо уснаас гарган сая л амьсгал авахтайгаа болов амьсгалах ийм сайхан билүү...

Үсээ гараараа хойшлуулан өнөөх залууг хархад тэр залуугийн үс ч гэсэн нүүрнийх урдуур орчихсон байв гэхдээ нэг л танил инээмсэглэл удалгүй залуу үсээ хойшлуулахад нүд минь орой дээр гарах шахлаа

Би: Чи-Чи-чи-чи энд юу хийж байгаан чи чинь австриалд байх ёстой биздээ

Жонгүк юу ч болоогүй юм шиг инээмсэглэн

Жонгүк: Сайн уу?

Би түүнийг түлхэн

Би: муу новш надад битгий хүрээд бай

Жонгүк: би чамайг тавих юм бол чи живнэ

Би: хамаагүй гэж хэлхэд тэр намайг тавичихлаа гэтэл бие минь доошлон хамар ам руу ус орж амьсгалахад нэг тээртээ санагдаж гараа савчуулхад Жонгүк намайг барин

Жонгүк: би чамд хэлсэн шдээ

Би: намайг энэ хараал идсэн уснаасаа гаргаадах

Жонгүк: за

Тэр намайг уснаас татаж гаргаад өдөөс минь ярзайтлаа инээхэд дотроо баярлаж байсан ч гомдсондоо болоод уурлан байшингийн арын хаалгаар орон нүдэнд харагдсан хаалганууд нэг нэгээр татаж үзсээр хүнгүй нэг өрөөнд орж ирхэд араас Сүжи орж ирэн намайг эргүүлж тойруулан хараад

Сүжи: чамд юу тохиолдоо вэ? Гадаа бороо ороогүй шдээ

Би: усан луу уначихлаа

Сүжи: би юу ч гэсэн алчуур олоод ирье гэсээр өрөөнөөс гараад явчихлаа хувцаснаас минь ус дуслан түрүүний болсон явдалыг бодход л зүрх түргэн түргэн цохилох шиг... тэр одоо юугаа марчихсан болоод буцаад ирдэг байна. удалгүй хаалга нээгдэн

Би: ямар их уддын

Жонгүк: намайг хүлээж байсан юм уу?

Би: *эргэж харах* Сүжи хаана байна

Жонгүк: найз залуу руугаа явчихсан май гэсээр ванн алчуур өгхөд нь булааж аван үсээ арчиж байхад Жонгүк буйдан дээр суун миний үйлдэл болгоныг нүд салгалгүй харж байлаа би түүн рүү харан

Би: чи энд ямар нэгэн юм марчихаа юу?

Жонгүк: хамгийн чухал зүйлээ үлдээгээд явчиж

Би: алдсан зүйлээ олж авхад чинь амжилт хүсье гэсээр би хаалганы бариулаас барин бага зэрэг нээхэд Жонгүк гарнаас барин хаалгыг хаагаад өөр лүүгээ харуулан

Жонгүк: миний мартсан хамгийн чухал зүйл бол чи Сүни

Би: дахиад л надаар тоглох гэж ирээ юу? Яасан Мина чинь дахиад надаар тоглоодох гэж хэлээ юу? Чи ч үнэхээр хүний үнэргүй новш юмдаа чам шиг арчаагүй амьтанд хайртай болсон өөрийгөө харааж барахгүй нь...  үгээ хэлж дуусаагүй байтал Жонгүк уруул дээр минь үнсэчихлээ би түүнийг түлхэн амаа арчих

Би: *муухай харах* адгийн амьтан... тэр надад ойртон нилэн хүзүүнээс минь барин дахиад л намайг үнсхэд нь би түүнийг нуруу руу цохиж байсан ч тэр намайг тоолгүй улам үнсэлтээ гүнзгийрүүлж байлаа сүүлдээ би түүнийг эсэргүүцхээ больж зөрүүлэн үнсэж, түүний нурууг цохиж байсан гар минь Жонгүкийн хүзүүгээр тэвэрч тэр ч бүү хэл өлмийгөө өргөчихсөн байх нь тэр...

Гайхалтай бал бурам мэт тэрний үнсэлт... олон жил хадгалсан үнэтэй дарснаас ч илүүгээр намайг мансууруулах шиг

Тэр надаас уруулаа салган, хүзүүг минь шимэн үнсэж байх хооронд түүний сахилаггүй гар аль хэдийнээ даашинзны минь цахилгааныг доошлуулж би түүний цамцны товчыг нэг нэгээр нь тайлсаар цамцыг нь хагас тайлхад өмнө минь өвдөглөн суугаад даашизыг минь дээшлүүлэн хөлийг минь дэлгэж , дотоожыг минь доошлуулан өнөөх рүү минь үлээхэд би өөрийн эрхгүй дуу алдчихлаа гайхамшигтай энэ мэдрэмж яг л халууцаж байгаад сэнстэй газар орж байгаам шиг тийм сайхан мэдрэмж удалгүй Жонгүк зүүн хөлийг минь мөрөө давуулан тавиад нөгөө гуянаас минь барин халуу төөнөх тэр газрыг минь амттай зайрмаг идэж байгаа мэт долоож эхлэхэд би доод уруулаа хазлан хаалганы бариулаас чанга атган "Жон Жонгүк би чамайг үзэн ядаж байна" гэж байн байн амандаа бувтанаж байлаа... үргэжлүүлэн хэлээ дотогшоогоо гүн гэгчин хийхэд минь

Би: ХАРААЛ ИД ЖОНГҮК ОРШИЛ ХЭСЭГ ХАНГАЛТТАЙ ГОЛ АЖИЛДАА ОРЦГООЕ гэж амьсгаадан хэлхэд тэр над руу инээмсэглэн

Жонгүк: чи аль хэдийнээ тавичихлаа гэж хэлэн дошоогоо харан ямар нэгэн зүйл сорон дараа нь над руу өндийн амруу минь тэр зүйлээ хийн

Жонгүк: чи өөрийгөө ямар сайхан амттай болхыг мэдэх хэрэгтэй гэж инээмсэглэн хэлхэд би амандаа байгаа зүйлийг залгичихлаа

Би түүний майкнаас татан өөртөө ойртуулан гараа доошлаан өмднийх нь тэлээг мултлаж товч цахилгааныг нь тайлан

Би: ЭХЛЭЭЧ

Жонгүк: чи намайг их санасан байна тиймүү

Би: зүгээр л эхлээд өг гэж хэлхэд өгзөгнөөс минь барин өргөхөд нь би түүнийг хөлөөрөө орооход даашинзыг минь дээшлүүлэн тайлаад шидчихлээ

Түүнийг минийх руу хийхэд бага зэрэг өвдөлт мэдрэгдсэн ч нэг л таатай, түүнийг хөдлөх бүрт энэ таашаалд мансууран түүний нуруугаар гүйлгэн чих рүү үлээн мөрийг нь хазхад улам хурдан хөдлөн бид ч тавих дөхөж байтал тэр өнөөхөө суглачих нь тэр WTF

Би: чи чинь юугаа хийгээд байгаа юм *амьсгаадах*

Тэр надад ямар ч хариулт хэлэлгүй намайг унагахгүй гэсэндээ өгзгөн доороос минь гараараа тулан нөгөө гараараа бэлхүүснээс минь тэврэн орлуу алхахад би түүний хүзүүгээр тэврэн амьсгаагаа дарж ч амжаагүй байхад тэр намайг орон дээр хэвтүүлэн өнөөхөө шургуулан дээрээс минь харан уруулан дээр минь үнсэн

Би: хурдан эхлэ

Жонгүк: *инээмсэглэх* надад хайртай гэж хэл

Би: хараал ид Жон Жонгүк би чамд хайртай

Жонгүк: чанга хэл би сонсохгүй байна

Би: БИ ЧАМД ХАЙРТАЙ болсон уу?

Жонгүк: би ч гэсэн чамд хайртай...

Тэр яваад ирсэн чинь улам сайжирчихсан юм шиг... миний санаж байгаагаар би 5 удаа тавьсанаа л санаж байгаа юм

Жонгүк гараа нуруугаар минь явуулан эрвэгнүүлэн

Жонгүк: аль хэдийнээ өдрийн 2 цаг болж байна босохгүй юм уу?

Би: *нойрмог дуугаар* би өдөржингөө унтчсан ч бэлэн байна

Жонгүк: чи юу болсон тухай мэдмээргүй байна уу?

Жонгүкийг тэгж хэлхэд миний нойр сэргэн чимээгүй тэрний ярьж эхлэхийг хүлээн хэвтэнэ

Болсон явдалын эхлэл

Онгоцны буудал

Сөүлээс Сидней чиглэлийн онгоц хөөрхөд бэлэн болсон тул зорчигчид судлаа эзлэнэ үү?

Мина: орцгоох уу?

Жонгүк: *толгой дохих*

Онгоцонд Минатай юу ч ярьсангүй, Минагийн бэлдсэн жижигхэн хэрнээ тохилог байранд орж ирэн ачаагаа цэгцлэн оройдоо сидней хотоор зугаалан гэрт орж ирхэд Мина Жонгүкийн уруул дээр үнсэхэд Жонгүк Минагийн мөрнөөс барин

Жонгүк: энэ л биш шүү

Мина: үнэнээсээ хэлж байна уу?

Жонгүк: би чамд чигчий хуруугаа ч хүргэхгүй

Мина: адгийн амьтан

Жонгүк: *зэвүүн инээх* одоо л мэдэж байна уу? Би бол новшийн залуу байсан байсаар ч байх болно

Энэ явдалаас хойш Мина Жонгүк 2 хоорондоо бараг ярилцсангүй Жонгүк өглөө гарч яваад орой гэртээ орж ирнэ зарим үед шал согтуу, зарим үед нэвширтлээ зодуулчихсан орж ирдэг байв

Мина Жонгүк 2 энэ мэт өдрүүдийг өнгөрүүлсээр аль хэдийнээ 2 сарын хугацааг өнгөрүүлчиж Жонгүк үд болтол унтаж байгаад орноосоо сугаран нүүр гараа угаан гэрээс гарах гэтэл Мина түүний замыг хаан зогсоод

Мина: юуны тулд өөрийгөө хохироогоод байгаа юм

Жонгүк: чи надад санаа зовсон бол намайг энэ хүртэл чирч ирэхгүй байсан юм... чи хайртай хүнээ алдахыг мэдэрсэн гэлүү үнэхээр чи мэдэрсэн бол намайг бага ч гэсэн ойлгох байсан ОДОО ЗАМААС ХОЛД би чамтай хамт эрүүл ухаанаар хамт байж чадахгүй нь...

Жонгүк байнга орж ирдэг пабдаа орж ирэн текны хажууд суун нэг шил пиво захиалан сууж байтал

__: чи ерөөсөө өөрчлөгдөөгүй байна

Жонгүк: *хажуу тийшээгээ харах* ЧИ

Жин: чамайг олох гэж их зовлоо шүү

Жонгүк: чи эд юу хийж яваан? Сүни хаана байгаа юм

Жин: *инээх* тэр энд ирээгүйээ Сөүлд байгаа... бид салсан *санаа алдах* би ч чамд атаархаж байна шүү чи тэрэнд тийм аймшигтай зүйл хийчихсэн байхад тэр чамайг хайрласаар байна

Жонгүк: надад Сүни дээр очих эрх байхгүй гэхдээ би санаж байна хэтэрхий их санаснаасаа болоод галзуурах нь...

Жин энгэрээсээ онгоцны тасалбар гаргаж ирэн түүний урд тавиад

Жин: чиний төлөө хийж байна гэж битгий андуураарай би Сүнид хайртай болхоор бас тэрнийг зовож байхыг хархыг хүсээгүй учраас энэ бүхнийг хийж байгаа юм... дахиж тэрнийг зовоох юм бол тэр цагт хамтдаа там руу явна гэж мэдээрэй

Жин: аан тийн залуу минь царай зүсээ арай дээрдүүлчихээд түүн дээр очоорой чи үнэхээр аймшигтай харагдаж байна *чанга инээх*

Болсон явдалын төгсгөл

Би: Жин очоогүй бол чи буцаж ирэхгүй байжээ

Жонгүк: надад тийм зориг байгаагүй. Чи үнэхээр аймар байснаа мэдэж байна уу? Надаас хол бай гээд л...

Ганцхан алхамын цаана байгаа чамд хүрч чадахгүй байх ямар хэцүү гээч

Би: Минад хэцүү байгаа байхдаа

Жонгүк: Жин өнөөдөр Мина руу нисэж байгаа

Би: ашгүйдээ

Жонгүк: яг одоо нэг зүйл хийхгүй бол галзуурлаа

Би: ЮУ

Жонгүк: хүүхэд

Би: за зайлаа би ядраад байна

Жонгүк: хэн чамайг намайг донтуул гэсийн хариуцлагаа үүрэх хэрэгтэй гэж хэлэн миний уруул дээр үнсэн өөрсдийгөө даавуугаа хуччихлаа

Цаашдаа бидэнд юу тохиолдохыг мэдэхгүй ч одоо бид хамтдаа байна тэр надад аз жаргал бэлэглэж дэргэд минь байгаа нь л хангалттай... тэр миний сүүлийх биш бас би тэрний сүүлийх биш байсан ч энэ хайрыг дуустал хамтдаа бие биедээ донтоцгооё Жон Жонгүк...

---MN4EVER---