MANIAC [Complete]

——————————————

Жонгүк: яасан чи ханаагүй юм уу?

Би түүнийг түлхэн

Би: тэнэг юм уу? Хангалттай ханасан би ийм байдалтай яаж гэртээ харих юм

Би ширээн дээр тарааж тавьсан ном дэвтэрээ хурааж цүнхлэн Жонгүкийн урд гаран алхтал

Жонгүк: уурлацан юм уу?

Би: чи тэнэг юм уу? Хүн харцан бол яах юм?

Тэр намайг тэврэхэд нь би эсэргүүцэх гэсэн ч тэр дэндүү хүчтэй байсан болохоор би дэмий эсэргүүцэж тамир тэнхээгээ барж байлаа тэр уруулийг минь озон үнсэхэд хамаг бие минь дахиад л тэрнийг хүсээд эхэлэх нь тэр... яадаж байхад бид сургуулийн кордиорт байж байхад...

__: та 2 чинь юу хийгээд байгаан гэсээр жижүүр ах бид 2 луу дөхөж ирхэд би сандран юу хэлхээ мэдэхгүй зогсож байтал

Жонгүк: бид 2 хичээлээ давтсан юмаа... та бид 2г үерхэж байгааг мэдэж байгаа биздээ

Жижүүр: мэдэхийг хувьд ч мэднэ л дээ гэхдээ та 2 сая юу хийгээд байсан бэ?

Жонгүк: би найз охиноо уурлуулаад уурыг нь гаргах гэж үнссэн юмаа*толгойгоо маажих*

Жижүүр: эр гэсэндээ айн заза ах нь хаалга түгжих гээд байна гарцгаа

Жонгүк гараас минь хөтлөн бид сургуулийн урдаас такси барин тэднийх руу явах замд Жонгүк намайг энгэртээ наан үсийг минь илхэд хэтэрхий ядарснаасаа болоод нүд анилдаж нэг мэдсэн унтчиж...

Жонгүк: Сүни сэрээрэй...

Би нүдээ бага зэрэг нээхэд бид аль хэдийнээ тэдний гэрийн гадаа ирчиж би таксинаас буун Жонгүк бэлхүүсээр минь тэврэн орцоор орлоо...

Би шууд ороод л орон дээр доош харан хэвтээд өглөө, яагаад ингэж ядарсанаа ойлгохгүй юм

Жонгүк: би шүршүүрт орлоо чи орохгүй юм уу

Би: унтлаа ядраад байна *дэр тэврэх*

Бага зэрэг зүйрмэглэн нүдээ нээхэд жонгүк урдаас минь харан инээмсэглэн

Жонгүк: тэгж их ядраад байгаа юм уу?

Би: чамаас болж байгаа юм

Жонгүк: ядаж усан орохгүй юмуу?

Би: жоохон хэвтэж байгаад болье *эвшээлгэх*

***

Тэр минь нүдээ анихад нь би түүнийхээ духан дээр үнсэн орноосоо босон угаалгын өрөөнд орон хувцасаа нэг нэгээр нь тайлан ванан дотор өвдөгөө тэврэн суугаад усаа нээхэд дээрээс халуун ус гоожино... биеээ бүтэн норгож дууссаныхаа дараа савангаа аван биеээрээ гүйлгэн хөөсрүүлж, хөөс усанд доош урсан удалгүй Жонгүк ард минь зогсон 2 гараараа бэлхүүсээр минь тэврэхэд нь

Би: унтаагүй байсан юм уу?

Жонгүк: унтаагүй гэж хэлэн хүзүүг минь үнсэж дараа нь далан дээр минь бага зэрэг соросхийн үнсэж байлаа тэрний энэ үнсэлт намайг солиоруулдаг...

Түүний зүүн гар нь хэвлий хэсгээс минь барьхад би түүний гаран дээр гараа тавиж нөгөө гараараа хүйтэн плита тулхад тэр өнөөхөө араас минь хийхэд яг анх удаа хийж байсан шиг өвдөлт мэдрэгдэх нь тэр... гар минь цуцан бадайрч байсан ч тэр ядраагүй бололтой

Би: одоо болье би яадраад байна

Жонгүк: одоохон дууслаа

Түүний дууслаа гэдэг үг бол гайхамшиг... энэ бүхний оргил үе хорвоо ертөнцийн хамгийн сайхан мэдрэмж

Хүйтэн ваннан дотор тэр хэвтэж би тэрний биеэн дээр хэвтэн

Би: хайрахгүй байна уу?

Жонгүк: үгүйэ

Би өндийн түүний уруулан дээр үнсэн

Би: орондоо орцгооё маргааш хичээлтэй  шдээ

Нүдээ нээн цагаа хархад аль хэдийнээ өдрийн 12 цаг болж байхлаа бид 2 хичээлээ тасалчиж... би сэмээрхэн босон өглөөний цай бэлдэн бага зарим зүйлийг ухаж байгаад Жонгүкийн зургийн цомгийг олчихлоо эхнээс нь эргүүлж ээлж дараалал үзэж байхад завсраас нь нэг сул зураг уначихаар аваад хартал нүдэндээ ч итгэсэнгүй...

Удалгүй тэр миний нэрийг дуудан ор дугарч эхлэхэд би сандран зургын цомгийг байсан газарт нь хийнэ түүн дээр очин

Би: сэрчихсэн үү *инээмсэглэх*

Жонгүк: 2лаа хичээлээ тасалчихлаа одоо яанааа

Би: би харьлаа

Жонгүк: юу хамтдаа өглөөний цайгаа ууя л даа

Би: гэртээ харихгүй бол болохгүйээ ээж аавын санаа зовж байгаа

Би нүд ирмэх зуур хувцасаа өмсөн гутлаа өмсөн гарах гэтэл

Жонгүк: ямар нэгэн юм болсон байна тээ

Би түүн лүү эргэж харан инээмсэглээд

Би: үгүйээ би гэртээ оччоод буцаад ирье цайгаа уугаад хүлээж байгаарай гэж хэлэн өлмийгөө өргөн түүний уруулан дээр үнсхэд түүний царайнд инээмсэглэл тодрон

Жонгүк: за

Үнэндээ би эргэж ирэхгүй байх...

***

Хэн нэгний талаас

Инчон онгоцны буудал

Саяхан буусан онгоцноос бөөн европ хүмүүс дунд ганц ази гаралтай залуу инээмсэглэн нүдээрээ ямар нэгэн зүйл хайж байгаа бололтой...

__: би хүрээд ирлээ найзууд минь... *инээмсэглэх*

Удалгүй түүний хажууд хар хослолтой залуу ирж зогсон бөхийн

Туслах: эзэнтээн гадаа машин бэлэн байгаа

__: баярлалаа миний олоорой гэсэн хүмүүсийг олсон уу?

Туслах: Тэхён Жонгүк нэг сургуульд сурч байгаа бас Хун Сүнигийн хувьд найз залуутай болсон

__: *инээмсэглэх* тиймүү? Тэхён Жонгүк хэн нь тэрний найз залуу болсон бол

Туслах: үнэндээ тэр 3 нэг сургууль бас Хун Сүни Сэүн гэх залуутай үерхэж байгаа

__: улам л адармаатай болоод байх юмаа... за ямар ч байсан харьцгаая

Залуу цав цагаан өнгийн машинд суухад туслах залуу түүнээс сониуч зандаа хөтлөгдөн

Туслах: эрхэмээ нэг юм асуучих уу?

__: тэг л дээ

Туслах: гэнэт яагаад солонгост иргэж ирхээр болсон юм

__: найз нартайгаа уулзах гээд гэж хэлэн инээмсэглэн цонхруу харан хэдэн жилийн өмнөх зүйлийг хуучлах нь тэр...

хэдэн жилийн өмнөх явдал

Энэ явдал Пусанд болсон юм... бид 3 жинхэнэ шороо идэж өссөн найзууд байлаа бүх зүйлээ хуваалцан жаргалтай байдаг байлаа

Тэхён: өнөөдөр ангид шинэ хүүхэд ирнэ гэсэн

Би: чи хаанаасаа ийм мэдээлэл олоод байдаг юм

Тэхён: тэгээ л олий шдээ *ярзайх*

Жонгүк: хов эргүүлээл авгай шиг

Тэхён: золиг минь юу гэнээ... хүрээд ир *чанга хэлэх*

Тэр 2 ноцолдож байтал багш орж ирэн укаскаараа ширээ цохин

Багш: за тэгхээр өнөөдөр Сөүлээс хүүхэд шилжиж ирсэн

Тэхён: багшаа асуулт байна *гараа өргөх*

Багш: за

Тэхён: эрэгтэй юу? Эмэгтэй юу?

Багш: эмэгтэй -_-

Багшийг тэгж хэлхэд ангийн хөвгүүд орлилдож багш гараа дохиход нэг даруухаан охин орж ирсэн юм...

Багш: за өөрийгөө танилцуулаарай

__: *бөхийх* Хун Сүни гэдэг Сөүлээс шилжиж ирсэн... *инээмсэглэх*

Та итгэхгүй байх л даа... би түүнд анхны харцаараа дурлачихсан... түүний харц нэг л гунигтай ямар нэгэн зүйлд санаа зовсон харагддаг байсан юм...

---MN4EVER---