MANIAC [Complete]

††††††

Тэр яг нүд рүү минь харан зэвүүн инээж байлаа. Шарандаа толгойгоороо тэрний толгойг хусаад авав өвдсөн ч гэсэн уур минь дэндүү хүрсэн болохоор юун тэр өвдөлт мантай...

Крис: ёооооооооооооё гэж хэлээд духандаа хүрээд

Би: надаар дахиад оролдоод үзээрэй бас намайг басах хэрэггүй

Крис: чамд таалагдсан л биз дээ гэж ёжлосон өнгөөр асуухад нь

Би: таалагдсан байсан ч чам шиг юмтай дахиж ойртохгүй. Чи сайндаа намайг өвөртөө оруулаагүй л байх шүү

Крис над руу ойртон ард минь зогсон хүзүү рүү минь амьсгалан

Крис: би чамаас болж унтаж чадаагүй, чи ч үнэхээр сайн юм байна лээ шүү

Бие минь ирвэгнэн нэг л сонин мэдрэмж төрж байлаа... ер нь бол би дуртай байгаа бололтой нүдээ аниж хүзүүгээ хажуу тийшээ болгоход Крис хүзүүг минь шимэн үнсэж удалгүй цамцан дотуур минь нэг гараа хийн хөхийг базлахад нь би юбканаасаа атган биеээр гүйх тэр сонин мэдрэмжээс таашаал аван зогсож байлаа...

ЗОГС Хун Сүни, тэр чамайг басамжлан өвөртөө оруулсан дахиж түүний бахыг хангах хэрэггүй бас зугааг нь гаргах хэрэггүй...

Би эргэж харан түүнийг түлхээд

Би: битгий баярла,

Крис: чи дуртай байж өөрийгөө зовоох хэрэггүй шдээ Сүни

Би: наад бузар амаараа битгий миний нэрийг дуудаад бай. Дахиж надад ойртох юм бол би чамайг цагдаад өгнө шүү. Хүчирхийлсэн хэргээр хэмээхэд тэр чангаар инээн

Крис: ийм гэнэн байх гэж бас цагдаа гэсэн үү??? Хун Сүни тэр цагдаа чинь надад нөлөөлхөө болиод удаж байна гэхэд надад хэлэх үг олдсонгүй!

Би эргэж харан хаалгыг нь татах гэтэл тэр

Крис: удахгүй чи надад дээр ирэх дээ л ирнэ

Би: тийм зүйл болохгүй

Крис: баяртай Хун Сүни удахгүй уулзы

Дотор давчдан дээвэр лүү дэвсэлсээр гарч ирээд байдаг чадлаараа орилсон ч нэг л тайвширч өгсөнгүй. Дахин дахин орилсоор хоолой өвдөж сүүлдээ бүр туйлдан ядарч байлаа

__: май гэх дуунаар эргэж хархад Каи ундаа баричихсан зогсож байлаа

Би: баярлалаа хэзээ ирсийн

Кай: аль түрүүн

Би: тэгээд яагаад мэдэгдээгүй юм

Кай: зодуулчиж магадгүй гэж шдээ гэж хэлээд чанга инээх нь тэр.

Би: . . .

Бид хаалганы хажуу талын ханыг налан ундаагаа ууцгаан

Кай: чамд ямар нэгэн юм тохиолдоо юу

Би: мхн

Кай: тийм бололтой гээд санаа алдаад
за тэгхээр чи мөрийг минь эсүүл энгэрт минь тэврүүлээд уйлж болно шүү

түүний хэлсэнд инээд хүрсэн ч удалгүй арай ядан тэвчиж байсан нулимс минь асгараад ирэх нь тэр... тэр намайг тэврэн нурууг минь зөөлхөн цохиж өгч байлаа

***

Гэтэл хэн нэгэн тэднийг харан бичлэгийг нь хийж зургыг нь дарж байсанг тэд анзаарсангүй,

***

Хэдэн минут ч уйлж суусан юм бүү мэд...

Кай: юу болсонг мэдэхгүй ч одоо тайвширсан уу?

Би: аанхан

Кай: чи хичээлгүй юм уу?

Би: ӨӨӨӨӨӨӨ хичээл

Кай: дандаа л . . .

Би: чи хичээлд суудаггүй юмуу

Кай: хүсэл төрөхгүй байна

Би: анги руугаа явлаа гэж хэлэн түүнийг үлдээн хаалга руу алхана. Хаалганы наана ирээд эргэж харан түүн рүү даллахад

Кай: баяртай

Доош хар хурдаараа буун цаг хархад эхний цаг орчиж, орох орохдоо тархад 15 минут дутуу байх байлаа... би халаансандаа гараа хийн ангийн хажуу талын ханыг налан зогсож байтал багш хаалга нээн гарч ирэн над руу муухай харан

Багш: Хун Сүни та дандаа ийм байдалтай байх юмаа

Би: уучлаарай гээд бөхийгөөд

Багш: ангийхнаасаа хичээлээ нөхөж аваад надад шалгуулаарай

Би: би орж болно гэсэн үг үү?

Багш: үгүй гэж хэлээд хаалгаа хаачих нь тэр.

***

Хэдэн цаг зовсны эцэст хичээл тарах нь тэр... би ангиас зугтаах нь холгүй гарж байтал Сэхүн намайг хүлээчихсэн зогсож байлаа... би баярлан түүнд ойртход сургуулийн хүүхдүүд шивэр авар хийн нэг нэгнийхээ чихэнд ямар нэгэн зүйл шивнэлдэж байх нь тэр
муу сайн атаархагчид...

Сэхүн: удаан хүлээлээ шүү

Би иннэмсэглэхэд

Сэхүн: Хун Сүни та надтай болзоод явахгүй биз

Би: бодож үзэж болох л юм...

Тэр хажууд минь амьсгаадан хамаг хар хөлс нь цуван

Би: чадахгүй бол хэрэггүй шдээ

Сэхүн: би чаднааа

Би: дараа нь надад уурлаад байвдаа

Сэхүн: ааааа хөдлөх гэжийн гэж орилон гараас минь атгахад нь тэсэлгүй инээж орхилоо

***

Би: хөөөш зүгээр үү

Сэхүн: би хаана байнааа

Би: парк дээр

Сэхүн: явцгаая дотор муухайраад байна

—–

Сэхүн: одоо арай л дээрдэж байна

Би: за явцгаая оройтчихлоо

Сэхүн: манайх руу юу

Би: би гэртээ харьмаар байна

Сэхүн: нэг мөсөн манайд амьдарч байгаа гээд хэлчиж болдоггүй юмуу

Би: чи өөрөө хэл би лав чадахгүй

Сэхүн: би очоол хэлчий

Тэр их шийдэмгий царай гаргаад өмднийхөө халаасанд гараа хийн манай руу алхаж эхэллээ... царайнаас нь харвал хэлчихээр л харагдаж байлаа

Бид хаашааны гадна ирэн тэр хонх дарах гэхэд нь би болиулан

Би: чи бүр шийдчижээ

Сэхүн: чи өөрөө л хэл гээ биз дээ

Би: би тоглож байсийн

Сэхүн: -_-

Биднийг зогсож байтал машины гэрэл тусан, машинаас аав буугаад ирэх нь тэр... давахгүй гэсэн даваагаа 7 давна гэгч нь болж байх шиг байна

Аав: Сүни

Би: та одоо л ирж байгаа юм уу?

Аав: аанхан, энэ чинь У гишүүний хүү юу даа

Сэхүн: сайн байна уу *бөхийх* би харин хэлэх юм гарчаад

Аав: юу ийн

Сэхүн: Сүни харин гэхэд нь би үгийг нь таслан хөлөн дээр нь гишгэтэл

Сэхүн: яаааая

Би: хичээл оройтож тараад Сэхүн намайг хүргэж ирсийн... одоо яв даа Сэхүнээ

Сэхүн: явлаа шдээ

Би: яв яв

Арай гэж Сэхүнийг явуултал аав над руу нэг сонин хараад зогсож байлаа... аргагүйдээ гэртээ ер нь ирж хонохгүй нэг ирхэдээ гадаанаа нэг залуутай зогсож байхыг хараад гайхаа биз...

Аав: ашгүй та 2 учраа олоо юу

Би: үгүй э зүгээр дээд ангийн ах

Аав: болтугай болтугай

***

Би: Минсокоооо *орилох* хамт явья

Минсок: тэгээд хурдалаачээ

Би: ямар хурдан алхдаг дурак вэ чи чинь...

Минсок: хурдалаа оройтлоо

——

Би: тэнд нэг юм наачиж

Минсок: нөгөө аялал энэ тэр нь биз

Би: юун аялал?

Минсок: аан нэг тийм юм байдын Крисийн бүлгийхэн явдаг

Би: тэгүүл би ч яваад дэмий бололтой

Минсок: тэгсэн нь дээр байх

Би: -_-

Минсоктой анги руу ороод цүнхээ үлдээлгүй дээвэр лүү гархаар шийдэн, дээвэр дээр гартал Кай ирээгүй бололтой... гартаа барьсан сүүгээ уун сууж байтал Каи сүүг булааж аваад

Би: хөөе наадах чинь минийх шдээ

Сэхүний талаас

Сэхүн гэрийнхээ зүг инээд алдан алхаж байтал утсанд дуудлага ирэн утсаа харвал Каи-н хуучин найз охин болох ЖиСү залгаж байх нь тэр...

Сэхүн: ямар хэргээр залгаав

Жисү: чи Сүнитэй үерхэж байгаа юм уу?

Сэхүн: чамд хамаагүй

Жисү: чамд гэж нэг юм хэлэх гэсэн юм. танай Сүнигээс болж Кай надаас салсанг мэдэх үү? Сүни гэх тэр охин Кайтай дээвэр дээр уулздаг тэрнээс болж Кай өөрчлөгдсөөр эсүл Сүнид татагдаад надаас салсан байх

Сэхүн: чамд баталгаа байгаа юм уу?

Жисү: надад зураг бас бичлэг байгаа хэрэг болуул надаас ирээд аваарай гэж хэлээд утсаа салгачих нь тэр.

Шөнөжингөө Жисүгийн хэлсэн үгийг бодоод унтаж чадсангүй. Өглөө эртлэн сургууль дээр ирэн Сүнигийн анги руу явж байтал Сүни гартаа 2 ширхэг сүү барьсаар дээвэр лүү гарч байх нь тэр. Араас нь дуудах гэсэн ч дуудаж чадсангүй, чимээгүй араас нь дагах гэсэн ч бас л хөл минь хөдөлсөнгүй... яг байрандаа хөшчихсөн зогсож байхад Кай хэнэг ч үгүй тэр зүг рүү яваад өгөх нь тэр... зориг орон шууд тэрний араас шийдэмгий алхан дээвэр лүү гардаг хаалгыг бага зэрэг нээн хархад Сүни Кай 2 хэтэрхий аз жаргалтай харагдлаа... хэзээ ч миний хажууд байхдаа инээж байгаагүйгээрээ инээж байна... тэр аз жаргалтай байгаа бол надад . . .

Жисү: чи өөрөө шалгахаар ирээ шив... тэд хамт байхдаа хичнээн аз жаргалтай байгааг харж байна уу? У Сэхүн... гэсээр тэр нуруугаар нь гараа явуулсаар араас нь тэврээд

Жисү: чи бид 2 адилхан зовлонтой хүмүүс...

—–MN4EVER—-